Friday, 3 December 2010

लफडं!

तो: यार काही तरी मार्ग काढ... डोकं आउट झालंय... झालं ते झालं - आता काय करणार?
मी: मार्ग काय काढ..? पळवाट म्हण... च्यायला.. कुणी सांगीतलं होतं असं लफडं करायला?

गेल्या शनिवारी माझ्याच अगदी जवळच्या मित्राला "सल्ला" हवा होता. मी काय सल्ला देणार?
त्याचं झालं असं -


माझा मित्र "पप्पू" [ खरं नाव विचारुच नका! ] एका चांगल्या आय.टी. कंपनीत चांगल्या हुद्द्यावर काम करतो. गड्याचं लव-मॅरेज झालेलं... अगदी घरातल्यांच्या विरोधात जाऊन - इंटरकास्ट! घरच्यांनीही काही दिवसांनी मान्य करुन दोघांना आशीर्वाद दिले. गेली २-३ वर्षे अगदी सुरळीत संसार चालु असताना गेल्या आठवड्यात त्याचा फोन आला - अगदी महत्त्वाच्या मुद्द्यावर बोलायचं आहे - संध्याकाळी घरी ये! मी घरी पोहोचलो... घरी तो एकटाच होता.. म्हणजे वहिनी - माहेरी गेली होती. "गुड न्युज" आहे असं सांगुन अगदी ४ महिन्यांनी ती परत येणार असल्यांच सांगितलं. असो... सांगायचा मुद्दा - किंवा आमच्यातील संभाषण खालील प्रमाने -
तो - यार, तुला एक सांगायचंय... पण समजत नाही कसं सांगु... म्हणजे असं बघ...मी - हां.. हां .. सांग... हळु - हळु... ऐकतोय मी....
तो - अरे माझ्या ऑफिसात एक मुलगी आहे...
मी - एकच?
तो - नाही रे.. ऐकुन तर घे...
मी - हो रे.. तुलाच जरा हलकं वाटावं म्हणुन मस्करी करत होतो.. सविस्तर सांग...
तो - अरे, ती मला फार आवडते आणि मीही तिला... गेल्या एक वर्षापासुन आमचे प्रेम-संबंध आहेत... आम्ही या प्रकरणात फार पुढे गेलो आहोत.. आता ती आपण लग्न करु असं म्हणतेय... तिचा नवरा तिला सहजा-सहजी घटस्फोट देणार नाही आणि माझी बायकोही मला... यार.. मोठ्या अडचणीत सापडलोय... काही तरी मार्ग सुचव ना....

एक दमातच त्यांनं सारं महाभारत दर्शन करवलं!

मी - !!! ... ये भाऊ! आरं काय बोलतोयस काय? लव-मॅरेज झालंय लेका तुझं... ३-४ वर्षापुर्वी घरच्यांच्या विरुध्द जाऊन लग्न केलंस ना... ? आता कुठं सगळं सुरळीत चाललंय तर तुझं हे नवीन लफडं? ..... आणि ऑफिसातली "मुलगी" म्हणास ना तु? मग तिचा नवरा कसा? अरे म्हणजे "ती" सुध्दा लग्न झालेली बाईच आहे? तरीसुद्धा?

तो - हो रे! ... म्हणजे ती माझ्याच प्रोजेक्ट मध्ये आहे.. कधी-कधी ऑफिसला उशिर झाला की तिला घरी ड्रॉप करायला वगैरे जायचो... साला, कधी जवळ आलो ... पाय घसरला... कळालंच नाही... आता ती लग्न करु म्हणतेय... पण "हिला" सोडुन "तिला" हो म्हणायचं ... म्हणजे जरा कसंतरीच वाटतंय!

मी - लेका... कसंतरीच वाटतंय ना... त्यालाच बहुतेक लाज - शरम म्हणत असतील... नशीब, अजुनही तुला तसं वाटतंय! पाय घसरला वगैरे असं काही म्हणू नकोस... च्यायला .. चांगली उडी मारलीत - दोघांनीही! म्हणे - जवळ कसं आलो समजलंच नाही..! ऑफिसात किंवा घरी वहिनीला समजलंय काय?
तो -ऑफिसात समजलं तर काही फरक नाही पडत.. अशी बरीच प्रेम-प्रकरणं तिकडं चालु आहेत... मात्र घरात अजुन समजलं नाही.. पण उगाच मन स्वतःलाच खात होतं.. म्हटलं तुला सांगुन पहावं!
मी - तुझं ऑफिस आहे का - लफडयांची फॅक्टरी? प्रेम-प्रकरणं!!
...........
............................
......................................

तो: यार काही तरी मार्ग काढ... डोकं आउट झालंय... झालं ते झालं - आता काय करणार?
मी: मार्ग काय काढ..? पळवाट म्हण... च्यायला.. कुणी सांगीतलं होतं असं लफडं करायला?
तो: वा रं वा! तुमचं ते प्रेम आणि आमचं ते लफडं होय? - अशी अगाच "आपला तो बाब्या अन् दुसर्‍याचं ते कार्ट" या वाक्प्रचाराची मारतोड करत तो मला "आता काय करु?" असं विचारत होता.

मी: दोस्त, मी प्रेम करुन तिच्याचबरोबरच लग्न केलं - आज इतक्या वर्षांनीही तिच्यावरच प्रेम आहे. लग्नानंतर आपली बायको/ नवरा सोडुन दुसरीवर/ दुसर्‍यावर असणारं प्रेम नसतं, ती एक गरज - अ‍ॅडजस्टमेंट म्हण पाहिजे तर, असते. प्रेम वगैरे काही नाही हां. त्याला "लफडं" म्हणतात, किमान मी तरी अशा प्रकाराला/ प्रकरणाला लफडंच म्हणतो. तूला पाहिजे तर काहीही गोंडस नाव दे!
तो: यार, आता लेक्चर नकोस देऊ. काय करु ते सांग?

मी: काय सांगु ... मला वाटतं - तु वहिनीला विश्वासात घेऊन हे स्वत:हुन सांगावस... रागवेल.. थोडावेळ.. पण सगळं सुरळीत होईल....

माझ्यासाठी असं "लफडं-प्रकरण" काय नवीन नव्हतं.. काही असली प्रकरणं ऐकली आणि पाहिली होतीच.. पण आता मित्रांचं हे प्रकरण म्हणजे डोक्याला चांगलाच वैताग होता... विचार करण्यासारखी गोष्ट म्हणजे - विवाहित लोकांनीही असं वाहवत जावं का? कामाच्या ठिकाणी मित्र-मैत्रीणी वगैरे असु शकतात - मात्र "पाय-घसरुन पडण्याइतपत" तुम्ही जवळ जाताच कशाला? तुम्ही ऑफिस/ कामाच्या ठिकाणी कामच करता असं तुमची बायको/ तुमचा नवरा समजत असेल ना... त्याचा/ तिचा असा विश्वासघात करणं योग्य आहे का? माझे हे प्रश्न कदाचित त्याला पटले नसावेत...

या प्रश्नांवरही त्याचा युक्तिवाद होताच... म्हणे - तुला असं काही करता आलं नाही म्हणुनच तू या योग्य - अयोग्य, मॉरल्स, कॅरेक्टर्स वगैरेच्या गोष्टी करतोयस.. तुला असा चान्स मिळाला असता तर तु काय सोडला असता का?

आता बोला!!

दोस्त, मला असं काही करायचंच नव्हतं/ नाही... त्यामुळं चान्स मिळणं वगैरे दुरच्या गोष्टी आहेत... आणि हो... तुमचं प्रेम आहे असं म्हटलास ना... आधी.... मग हे "लफडं", "चान्स" की "प्रेम" हे आता तुच ठरव!

च्यायला... आपलं तर डोकं अगदी सुन्न झालंय...

............................. तुम्ही काय सल्ला द्याल?

सदर लेख जरी ओळखीचा - पाहण्यातला वाटला तरी काल्पनीक आहे. काही भाग - कथा - पात्रं यांचा आपल्याशी संबंध जुळतोय असं वाटल्यास - तो केवळ योगायोग समजावा!

15 comments:

मस्त जमलाय लेख.
मनापासुन आवडला.
आमच्या ओफिसमधे ३०% नवरा बायको काम करतात.
हे खुप छान सोल्युशन आहे असे वाटते.

धन्स अस्मित!
नवरा-बायको - एकाच ऑफिसात हेही सही सोलुशन आहे :)

मित्रा, मस्त लिहीलस
ही अशी नैतिक घसरण पाहिली की मला वाटतं भारत पाश्चात्य देशांच्या वळणावर जाणार......
बाकी, तुझं लव्ह मॅरेज आहे हे माहिती नव्हतं हो :)

@विक्रांत,
हो रे... सगळं कसं दुषित झाल्यासारखं!
माझं लव-मॅरेज म्हणजे.. अ‍ॅरेंजच... फक्त पाहण्याच्या कार्यक्रमापासुन लग्नापर्यंत चांगला सात महिने वेळ होता.... मग झालं - लव :) आणि लग्न = लव मॅरेज!

हो हो... माहितीये तुझं अॅरेन्ज आहे म्हणून... :P

बाकी या कथेत युक्तिवादाचा कल तुझ्या बाजुने असायला हवा होता, पण तू विषयच असा निवडलास की हे "लफडं", "चान्स" की "प्रेम" हे आता तुच ठरव! असं म्हणायची तुझ्यावर वेळ आली म्हणायची... ;)

भुंगोबा ही तर नैतिक घसरण म्हणायला हवी. घरात बायको असताना हे चाळे करायची गरज काय?

मी म्हणेन मित्रा हे "लफडंच"!! किती काही म्हटलं, तरी कुठे थांबायचं याचं भान हवं..! Office मध्ये TP म्हणून Flirting करतात हि खुपजण.. पण त्या प्रत्येकाचा शेवट संबंधातच व्हायला हवा हे गरजेचा नाही... कुठे स्वल्पविराम द्यावा कुठे पूर्णविराम द्यावा... याचं भान असण्या इतपत तरी नक्कीच Mature असतात.. office ला जाणारे.................

भून्गाराव मला तुला १ अनुभव सांगावासा वाटतो रे. मी ह्या वर्षी एप्रिल-मे मद्धे लुधियाना ला गेलो होतो, माझ्या मित्राच्या लग्नासाठी. तिथे जो ब्राह्मण आला होता त्याने जवळ जवळ २ तास ह्या नव्या जोडप्याला इतक्या चांगल्या प्रकारे लग्नाचा मिनिंग सांगितला, कि असं वाटलं कि सगळ्या लग्नात हाच ब्राह्मण म्हणून यावा. त्या भटजीने प्रत्तेक फेरीच महत्व सांगितलं, आणि त्या फेरीत तो या दोघांना त्यांची जबाबदारी सांगायचा. म्हणजे त्याने ह्याच्या कडून वधवून घेतलं, कि मी हिची आयुष्यभर काळजी घेयीन, हिचा आदर करीन, हिच्या आई वडिलांचा आदर करीन.... आणखी खूप काही. आणि तिच्या कडून पण वचन घेतल कि, ह्याला रिकाम्या गोष्टींवरून त्रास देणार नाही, कामाच्या वैताक्कात तो कधी रागावला तरी मी थोडं समजून घेयीन, सगळ्यांची ठेप ठेवीन...वगैरे वगैरे खूप काही. ह्या वचनांना जर का दोघांनी पाळल तर मग खरच ती जोडी आयुष्य भर टिकेल.
रामराज्यात सगळे हृषी मुनींच ऐकायचे, आणि त्यांच्याही वर नीती मुल्ल्यांना मान द्यायचे. पण आज काल नीती मुल्यांची काही कोणी किंमतच करत नाही. सगळे फक्त कायद्यालाच घाबरतात (राजकारणी तर त्यालाही नाही घाबरत..असो), म्हणून असं वाटतं कि लग्नापहिले सगळ्यांकडून बॉण्ड लिहून घ्यावा, एकमेकांना सांभाळण्याबाबत जर तो तुटला तर मग शिक्षा...तरच बहुतेक नीट राहतील सगळे.
वरील महाशय असं विचार नाही करत कि ज्या चुका यांनी केल्या पुढची पिढी त्याच परत करणार, बहुतेक जास्त प्रमाणात करणार. यांनी २ लग्न केलेत यांची मुले ४-४ करतील, तेव्हा त्यांना तिथे थांबवायचा अधिकार यांना राहणार नाही. कोणत्या तोंडाने थांबवतील. याने समाज्याची घडी चुकेल, नीती मुल्यांचा ऱ्हास होयील, आणि जीथे नीतीमुल्य नाही तिथे अधपतन होणार.. नक्कीच होणार.

@विशल्या,
हां रे भाऊ...

@केदार,
प्रतिक्रियेबद्द्ल धन्यवाद!

@मुक्त कलंदर,
हो, नैतिक घसरणच, दुसरं काय?/

@प्रसाद,
ऑफिसचं हे फ्ल्र्टींग बर्‍याचदा गळ्यात पडतं!.. मॅच्युरीटी हवीच!!

@परीचित,
मोठी कमेंट दिलीस रे... धन्यवाद!
हो... नितीमुल्ये जपायलाच हवीत..

लेख मस्त आहे. आवडला

काका,
झकास लिहिला आहेस.तो मित्रा कों ते सांग ज़रा...

कथा छान लिहिली आहे. आवडली. ,

@महेंद्रजी,
आपल्याला आवडली - म्हंजे - जिंकलोच :) ..
धन्यवाद व नवीन वर्षाच्या शुभेच्छा!